जीवनमा पहिलो पटक यति ठूलो भूकम्पको धक्का महसुस गरिरहेको थिए । लाग्यो प्रलय नै हुने भयो । संकटका वेला सब भन्दा पहिला मानिसलाई आफू वाच्न सकिन भन्ने आउदो रहेछ ।  कुन वेला सिङगो भवन पुरै गल्याम गुर्लुम ढलेर मरिने भइयो । म त मरे मरे । मलाई वचाउनका लागि मेरो जीउ ढाकेको यी अवोध सुरक्षाकर्मी पनि मर्ने भए । सबै सकियो ।

२०७२ बैसाख १२ गते शनिवार, विहान ११ वजे तिर खाना खाएपछि वेडरुमतिर लागे । खाना खाएर तकियामा अडेस लाग्दै पल्टिदै पत्रपत्रिका पढ्ने मेरो वानी छ । पढ्दा पढ्दै आखा“ निद्रा लाग्छ । चस्मा निकालेर विस्तारै टेवलमा राख्छु । यसो भूईमा पत्रिका छोडेर एक घण्टा जति आराम गर्छु । त्यस दिन पनि त्यसै गरे । भर्खर आखा“ लागेको थियो । एक्कासी हल्लायो । ठाने भूइचालो गएछ क्यारे । सितल निवासमा आइसके पछि पनि दुई पटक तीन पटक हल्लाई सकेको थियो । एक चोटी त अलि जोडले हल्लाए पछि दौडिएर भूईतल्लासम्मै पुगेको थिए । शुरुमा त ठाने सानो भूइचालो होला । भूकम्प आउदा चौखट वा वलियो खाट मुनि सुरक्षित वस्नु पर्छ भन्ने थाहा थियो । तकिया वा कुसन राखेर टाउको सुरक्षित राख्नु पर्छ भन्ने विज्ञहरुको भनाई सुनेको थिए । 
तर यति ठूलो झड्का आयो की पलंगबाट तल झरे जस्तो अनुुभव हुन थाल्यो । उठेर भाग्न कोसिस गरे । झन जोडले हल्लिन थाल्यो । नव्वे वर्ष पहिला वनाएको पुरानो भवन (सतल निवास) का चर चर अलग्एिर डर लाग्दो आवाज आईरहेको छ । फेरी सुरक्षित स्थानमा जाने प्रयास गरे । धर्मराएर लड्न खोजे । नजिकैको सोफामा अडेस लागे, टाउकोमा एउटा कुसन राखेर वसिगए ।
क्षणभरमै चार पा“च जना सुरक्षाकर्मी दौडिदै आएपुगे । एकै पटक मलाई माथिबाट झ्याझुप्पै छापि हाले । यति जोडले हल्लाई रहेको छ की मानौ माथिवाट छत नै टाउकोमा झर्न लाग्यो । कम्पनका कारण मेरो वेडरुमका समाना छरपष्ट भूइमा लडि सके । डर लाग्दो आवाज एक सुरमा आइरहेको छ । कड्याङ, कुडुङ, कडयाङ, कुडुङ । 
जीवनमा पहिलो पटक यति ठूलो भूकम्पको धक्का महसुस गरिरहेको थिए । लाग्यो प्रलय नै हुने भयो । संकटका वेला सब भन्दा पहिला मानिसलाई आफू वाच्न सकिन भन्ने आउदो रहेछ ।  कुन वेला सिङगो भवन पुरै गल्याम गुर्लुम ढलेर मरिने भइयो । म त मरे मरे । मलाई वचाउनका लागि मेरो जीउ ढाकेको यी अवोध सुरक्षाकर्मी पनि मर्ने भए । सबै सकियो । 
एक्कासी दिमागमा आयो ‘यत्रो भयानक विपत्ति आइप¥यो । यति ठूलो पदमा पुगेर पनि देशलाई स्थिरता दिन नसक्ने भए । नेपाली जनताको छ दकशको चाहना वमोजिम बनेको पहिलो संविधानसभा संविधान नि नसकेर स्वत : विघटन भयो ।  वाडो मुस्किलका साथ दोस्रो चुनाव गराइयो ।
नेपाली जनताले पहिलो पटक आफैले वनाएको संविधानमा जनताको सामु हस्ताक्षर गरेर जारी गर्ने जिम्मेवारी समेत पुरा गर्न सकिन’ । मैले यस्तो ऐतिहासिक अवसर गुमाए । अव म मरे । सबै कुरा सकियो ।