चुनाव हुने अघिल्लो दिन नै मतपत्र घर घरमै पु-याइएको थियो । प्रत्येक उम्मेद्वारका लागि फरक फरक रंगका ढ्वाङ राखिएका थिए । जुन उम्मेद्वारलाई मत दिने हो उसैको ढ्वाङमा मतपत्र खसाउने व्यवस्था थियो । मतपत्रमा मत चिन्ह्र थिएन ।

नेपालमा सर्वप्रथम स्थानीय २००४ साल जेठ २९ गते तह निर्वाचन भयो । त्यो वेला काठमाण्डौ म्युनिसिपलिटी खडा गरी जनप्रतिनिधि चयनका लागि जनताले पहिलो पटक मताधिकार प्रयोग गर्न पाए । राणा प्रधानमन्त्री पद्मशमशेरले २००४ साल जेठ ३ गते मुलुकभरमा नगरपालिका खडा गरी मतदान मार्फत प्रतिनिधि छान्ने घोषणा गरेका थिए (पृ.१५१) । 
त्यस अघि राणा प्रधानमन्त्री चन्द्रशमशेरका पालामा वि.सं १९७६ साल पुष २ गते उच्च वर्गिय (राणा) व्यक्तिहरु हिड्ने वाटोको सफाईका लागि सफाई अड्डा काठमाण्डौमा स्थापना गरिएको थियो । पछि वि.सं १९८७ मा काठमाण्डौका नौ स्थानमा पञ्चायत स्थापना गरियो । जनताबाट सात र सरकारवाट मनोनीत एक गरी आठ सदस्यीय पञ्चायत वनाउने भनिएको थियो । तर मतदानवाट प्रतिनिधि चयन गरिएन । त्यो संस्थाले २००३ सम्म सफाइ अड्डाकै रुपमा कायम थियो । 
राणा प्रधानमन्त्री पद्मशमशेरले २००३ साल फागुन २ गते सफाई अड्डालाई नै म्युनिसिपालिटीमा परिणत गरी काठमाण्डौलाई २१ वडामा विभाजित गरे (पृ.१५१र १५२)। 
२१ वर्ष पुगेका पुरुषले मात्र मतदान गर्न पाउने गरी १३५५३ परिवारका ६८११८ मतदाता चयन गरियो । त्यसै बेला महिलाहरुले आफूलाई मतदानको अधिकार हुनु पर्ने भन्दै राणा प्रधानमन्त्री पद्मशमशेर समक्ष माग गरेका थिए । यस्तो माग गर्ने महिलाहरुमा मंगलादेवी सिंह, सहाना प्रधान आदी थिए । 
हरेक वडावाट एक जना प्रतिनिधि निर्वाचित हुने व्यवस्था गरिएको थियो । जसमा सरकारवाट १० जना मनोनीत गरी ३१ सदस्यीय नगरपालिका वोर्ड गठन गरिएको थियो (पृ.१५४)। 
सरकारी तिरो वुझाएका र २५ वर्ष उमेर पुगेका पुरुष मात्र त्यो निर्वाचनमा उम्मेद्वार वन्न योग्य भए । सरकारी जागिरेलाई समेत उम्मेद्वार बन्ने अधिकार भएकाले उनीहरु समेत विजयी भएका थिए (पृ.१५२)। २००४ साल जेठ २९ गते भएको पहिलो चुनावमा काठमाण्डौं म्युनिसिपालिटीका २१ मध्ये चार वडामा निविरोध निर्वाचित भए । विहान ११ वजे देखि ३ वजेसम्म भएको मतदानका लागि चुनाव हुने अघिल्लो दिन नै मतपत्र घर घरमै पु-याइएको थियो । प्रत्येक उम्मेद्वारका लागि फरक फरक रंगका ढ्वाङ राखिएका थिए । जुन उम्मेद्वारलाई मत दिने हो उसैको ढ्वाङमा मतपत्र खसाउने व्यवस्था थियो । मतपत्रमा मत चिन्ह्र थिएन । सरकारी कर्मचारी रहेका प्राध्यापक यदुनाथ खनाल १५ वडावाट निर्वाचित भएका थिए (पृ. १५३)। त्यसै गरी भूवनलाल प्रधान २१ नंम्वर वडावाट निर्विरोध भए । २००५ सालमा सरकारी कर्मचारीले चुनाव लड्न पाउने व्यवस्था हटाइयो । 
पहिलो निर्वाचनमा ६० देखि ६५ प्रतिशत मत खसेको अनुमान गरिएको थियो । मनोनीतवाट सभापति र निर्वाचितवाट उपसभापतिको चयन गर्ने व्यवस्था राखिएको थियो । जस अनुसार गेहेन्द्रशमशेर थापा सभापति र शंकरदेव पन्त उपसभापति चयन भए (पृ.१५४)। निर्वाचित भए पनि कर्मचारीको सदस्यता खारेज हुने जाने व्यवस्था गरियो । निर्वाचित र मनोनीत विचको विवादका कारण जनतावाट चुनिएका २१ मध्ये १६ जनाले राजिनामा गरे पछि चुनाव गराउन खोजियो । तर उम्मेद्धवार नपाएर चुनाव हुन सकेन । पा“च निर्वाचित र मनोनीत गरी १५ जना पदाधिकारी २००७ सालसम्म कायम रहे (पृ.१५४) ।   

२००४ सालमै भक्तपुर र ललीतपुरमा पनि नगरपालिकाको चुनाव गराइएको थियो । भक्तपुरवाट १० र ललीतपुरमा १२ निर्वाचित भएका थिए । दुबैमा चार चार जना मनोनीत गरी नगरपालिका वोर्ड वनाइएको थियो (पृ. १५४) । 

तस्वीर, हिमाल साउथ एसिया