त्यो भ्रमण दलका सदस्य सुवेदीले सुनाए—वास्तवमा त्यो स्वर्गै हो । यति राम्रो ठा“उ नेपालमा अन्त छैन । चारै तिर हिमाल, विचमा एउटा भ्याली । अनी त्यहा जाने वाटोमा चारै तिर छागा र झरना । गोठाला पनि पुग्न नसक्ने भर्जिन एरिया । अनेक किसिमका चरा चुरुङगी । अरुण नदीको मूल त्यही हो ।  त्यहा“ पुगे पछि राजा रानी दुवैमा खुसीको सिमा रहेन , डा. सैजुलाई धन्यवाद दिए ।

एक रात राजा बीरेन्द्र मन पर्ने व्राडिनेट ह्रवीस्की लिदै सरकारले गर्न सक्ने कामका विषयमा केही मन्त्री र योजना आयोगका उपाध्यक्ष डा. मोहनमान सैजुसंग छलफल गरिरहेका थिए । २०४० को दशक तिरको कुरा हो । 
सैजुले भने —सरकार वरुण भ्याली यो रिजनको स्वर्ग भने पनि हुन्छ । हेर्न लायक छ सरकार । 

तीन वर्ष अघि विश्व बैकले टेन्ट हालेर त्यहा“ त्नि दिने सेमिनार गरेको थियो । जसमा डा. सैजु पनि सहभागी थिए । त्यही अनुभवको आधारमा उनले राजाको अघि वरुण भ्यालीको सुन्दरताको बयान गरेका थिए । 
त्यस दिनको छलफलमा मन्त्रीको हैसियतमा सहभागी राष्ट्रिय पञ्चायतका पूर्व अध्यक्ष नवराज सुवेदीले लेखकलाई सुनाए—सरकार मुडमा होइवक्सन्थ्यो । आफ्नो मन पर्ने व्राडिनेट ह्रवीस्की लिदै कुरा गरि वक्सियो । राजा वीरेन्द्रले खाने त्यो सव भन्दा चुत्थो व्राण्डी । टन्न पानी हाल्ने खाने बानी हो सरकारको । म पनि टन्न खान्नु भन्ने परेको रहेछ । खाउ खाउ भनेर जोड गरिवक्सियो । त्यही वरुण भ्याली जाने टुङगो लाग्यो । डा. सैजुको कुरा सुनेर राजा उत्साहित मात्र भएनन् रानीका साथ त्यहा“ जान चाहेको वताए र त्यसका लागि प्रवन्ध मिलाउन आदेश दिए । 

शनिवारको दिन राजा रानी सवार हेलिकप्टर काठमाडौंवाट पूर्व तिरका लागि उड्यो । 
भ्यालीको एरियल भ्युले राजा रानीलाई यति पुगे पछि राजारानीलाई मोहित वनाई हाल्यो । 
त्यो भ्रमण दलका सदस्य सुवेदीले सुनाए—वास्तवमा त्यो स्वर्गै हो । यति राम्रो ठा“उ नेपालमा अन्त छैन । चारै तिर हिमाल, विचमा एउटा भ्याली । अनी त्यहा जाने वाटोमा चारै तिर छागा र झरना । गोठाला पनि पुग्न नसक्ने भर्जिन एरिया । अनेक किसिमका चरा चुरुङगी । अरुण नदीको मूल त्यही हो । 
त्यहा“ पुगे पछि राजा रानी दुवैमा खुसीको सिमा रहेन, डा. सैजुलाई धन्यवाद दिए । 
सुवेदीले लेखकलाई सुनाए–सरकारहरु यति खुसी होइवक्सियो की त्यसको म व्याख्या गर्न सक्दिन । मैले जीवनमा राजा बीरेन्द्र र रानी ऐश्वर्यलाई त्यही रोमाञ्चित मुडमा कहिल्यै देखेको थिइन । यति खुसी भएकी । पुगेको क्षणभरर्म राजा रानी एउटा झाडी भित्र पसि वक्सियो । निस्केको होइन । हामी कु¥या कु¥यै । एकै पटक बेलुका पाच वजे स्वगै रहेछ भनेर निस्किए आई वक्सियो प्रसन्न भएर ।