राष्ट्रिय मेलमिलापको नीति लिएर स्वदेश फर्कनु अघि मलाई दिल्लीमा बोलाउनु भयो । म एक जना भारतीय मित्र कहाँ बसेको थिए । भारतीय सत्ता राजनीतिसंग अत्यन्त निकट रहेका उनले भनेका थिए–जाउ बीपीलार्य भन । सोसलिस्टहरूसँग लागेर प्रधानमन्त्री इन्दिरा गान्धीसँग किन झगडा गर्ने ? त्यसले कही पनि पुगिदैन । बरु बीपीले इन्दिरा गान्धीको कुरा मानेर, उनको सहयोगमा नेपाली सत्ता राजनीतिमा स्थापित हुने बाटो लिनु उचित हुन्छ । आफू प्रधानमन्त्री भएपछि गान्धीको कुरा मान्नु पर्ने अवस्था रहदैन ।  मैले ति मेरा भारतीय मित्रको कुरा सुनाए । एकदमै रिसाउनु भयो । म काजी लेन्डुप दोर्जे हुने ?

भदौ २४, २०७९ 

त्रिभुवन विमानस्थल गौचरणका नामले चिनिन्थ्यो । २००७ सालमा प्रजातन्त्र स्थापना भएपछि भारतको शरणमा रहेका राजा त्रिभुवन र बीपी सहितका नेताहरु आउने भनेपछि काठमाडौंभरिका मानिस विमानस्थलमा जम्मा भएका थिए । १०४ वर्षे राणा शाहीको अन्त्य भएकाले जनतामा उत्साहको सिमा थिएन । मेरो पिताजी बीपीको भतिजा, बीपी बस्ने हाम्रै घर थियो । २००७ फागुन ४ गतेको कुरा हो, म ६–७ वर्षको थिए । परिवारका कुनै सदस्यको काँध चढेर विमानस्थल पुगेको मधुरो सम्झना छ । 
बीपीलाई त्यहाँ देखेको सम्झना छैन । भिडले चर्को नारा लगाईरहेको थियो । त्यो बेला काठमाडौंमा कांग्रेसको कुनै कार्यालय थिएन । बीपीहरु बस्ने हामै घर थियो । हाम्रो परिवारको दरवारसंग सिधा सम्वन्ध थियो । मेरी आमा राजा त्रिभुवनकी धर्म पुत्री । राजा आफैले कन्यादान दिएका । राजा त्रिभुवनले नै दिएको एउटा ग्रामोफोन थियो । ‘हिज मास्टर्स भ्वाइस’ लेखिएको हाम्रो त्यही ढ्वाङ सापटी लिएर काठमाडौंमा राजा र नेताहरू आउने प्रसार गरिएको थियो । त्यो ढ्वाङ अझै फिर्ता आएन भनेर बुबा ९गोविन्द कोइराला० पछिसम्म पनि कांग्रेस–व्यवस्थापनको मजाक गर्नुहुन्थ्यो । 
तिनताका काठमाडौंमा कोइराला परिवारका दुईटा मात्र घर थिए– मैतीदेवीमा हाम्रो र टेबहालमा मेरा बुवाका काका ढुण्डीराज कोइरालाको । काठमाडौं आउने कोइराला परिवारका सदस्यहरुको आश्रय स्थल यि दुई घर थिए ।  बीपी हाम्रै घरमा आउनु भयो । मलाई अझै याद छ । अविर जात्राबाट आएका उहाँले नुहाएपछि धारा नजिक रातै भएको थियो । 
अन्तरिम सरकारमा बीपी गृहमन्त्री हुनुभयो । त्यही बेला खुकुरी दलका मानिसहरुले त्रिपुरेश्वर स्थित सरकारी निवासमै उहाँ माथि ज्यान लिने उद्देश्यका साथ हमला गरे । त्यो दिन मेरो बुबा पनिसंगै हुनुहुन्थ्यो । गणेशमान सिंहसंग बीपी कुरा गर्दै हुनुहुन्थ्यो । गृहमन्त्रीको कार्यालय र निवासमा हुल आयो, फर्निचर र कागजपत्र जलायो । भिड घरको माथिल्लो तला तिर उक्लियो । बीपी जहाँ हुनुहुन्थ्यो । 
अनि मेरो बुवाले दराजबाट पिस्तोल झिकेर गोली भर्नु भयो र बीपीलाई दिनुभयो । ‘आत्मवृत्तान्त’ मा बीपीले नाङ्गो खुकुरी लिएर भर्‍याङ चढ्न थाल्दा आफूले पिस्तोल चलाएको उल्लेख गर्नु भएको छ । 
बीपीसंगका अनेक घटना छन् । 
२०१७, पुस १ गते राजाले शासन सत्ता लिएको खवर पाउना साथ त्रिचन्द्र एकै सासमा दौडेर हाम्रो मैतीदेवीको घर पुगे । ति दिन म भर्खर आईएससी गर्दै थिए । राजाले प्रजातन्त्रको हत्या गरेपछि बीपीलाई केही समय सिंहदरवारमा राखे । अनी आठ बर्ष सुन्दरीजलमा वन्दी बनाए । छुटेपछि भारत प्रवासमा जानु भयो ।  
राष्ट्रिय मेलमिलापको नीति लिएर स्वदेश फर्कनु अघि मलाई दिल्लीमा बोलाउनु भयो । म एक जना भारतीय मित्र कहाँ बसेको थिए । भारतीय सत्ता राजनीतिसंग अत्यन्त निकट रहेका उनले भनेका थिए–जाउ बीपीलार्य भन । सोसलिस्टहरूसँग लागेर प्रधानमन्त्री इन्दिरा गान्धीसँग किन झगडा गर्ने ? त्यसले कही पनि पुगिदैन । बरु बीपीले इन्दिरा गान्धीको कुरा मानेर, उनको सहयोगमा नेपाली सत्ता राजनीतिमा स्थापित हुने बाटो लिनु उचित हुन्छ । आफू प्रधानमन्त्री भएपछि गान्धीको कुरा मान्नु पर्ने अवस्था रहदैन ।  
मैले ति मेरा भारतीय मित्रको कुरा सुनाए । एकदमै रिसाउनु भयो । म काजी लेन्डुप दोर्जे हुने ? त्यो बेला सिक्कम भारतले लिइसकेको थियो । बाँकी अंश भिडियोमा ।