साहित्य प्रतिको त्यही रुचिका कारण प्रदीप र चक्र एउटा पत्रिका निकाल्ने तयारीमा लागे । नाम बारे छलफल हुदै थियो । प्रदिपले प्रस्ताव गरे ‘रहर’ राखौ चक्रजी । चक्रले प्रतिवाद गरे ‘हैन राम्रो नाम राखौ न । रहर त हुदैन की ।’ ‘विद्यार्थीले रहरमा निकालेको पत्रिकाको नाम के को राम्रो नी ‘रहर’ ठिक हुन्छ, राखौ’ प्रदिपले तर्क गरे । नाममा सहमति भयो । रहर पत्रिका दुई अंक छापियो । तेस्रोको तयारी हुदै थियो । प्रदिपले सुनाए ‘छाप्ने वन्दोवस्त ग-यौं, प्रेसमा कागज पनि लियौं । तर छाप्न सकेनौ । किन भने त्यतिञ्जेल म नेता भैसकेको थिए ।

प्रदीप गिरी वनारसमा पढ्दै थिए । पारिवारमा वातावरण भएकाले शुरु देखि नै राजनीतिमा उनको दगाव थियो नै । सहपाठी चक्र बास्तोलालाई चाँही ति दिन राजनीतिमा त्यति चासो थिएन । कवी गोष्ठिमा भाग लिन, पढ्न र रंग रमाइलो गर्न रुचाउथे उनी  । तिनै ताकाको कुरा हो एक दिन प्रदिपले भने ‘ए चक्रजी नेपालका महान नेता प्रथम जननिर्वाचित प्रधानमन्त्री बीपी कोइरालाको परिवार केदारघाटमा बस्छ । जाउ भेट्न ।’ साथीको कुरा टार्न नसकेर पहिलो पटक कोइराला निवास पुगे । केटाकेटी पठाउन बीपी पत्नी सुशीला भाडाको घर लिएर बस्थिन । बीपी भने सुन्दरीजल वन्दीगृहमै थिए । पञ्चायतको जगजगी भएको त्यो समय कांग्रेसलाई अराष्ट्रिय तत्व भनिन्थ्यो । तिन ताका बेलावखत केदारघाट गए पनि चक्रलाई बीपीका वारेमा त्यति सारो ज्ञान थिएन ।
मुलुकको पहिलो जननिर्वाचित सरकार र संसद भंग गरी तानाशाही शासन शुरु गरेको विरोधमा राजा महेन्द्रलाई कालो झण्डा देखाउने शाहसी युवती शैलजा आचार्य पनि केही समय जेल काटेर बनारस पुगेकी थिइन । बीपीकी भाञ्जी शैलजा, काशी विश्वविद्यालयमा पढ्दै थिइन । नयाँ कुरा सिक्न, वुझ्न, पढ्न एकदमै उत्सुक थिइन । 
चक्रले भनेका छन् ‘प्रदिप मलाई राजनीतिक कुरा गर्न भनेर कोइराला निवास लैजान्थे । साथीलाई नाई भन्न नसकेर अल्छि गरि गरि जान्थे ।’ 
त्यहीक्रममा एक दिन शैलजासंग परिचय गराउदै प्रदिपले भने ‘चक्रजी उहाँ शैलजा आचार्य हुनुहुन्छ । बीपीकी भाञ्जी । खुव पढ्नु हुन्छ ।’ शैलजालाई चक्रको परिचय गरादै उनले भने ‘शैलजाजी उहाँ चक्र वास्तोला झापाबाट । राजनीतिशास्त्र र अंग्रेजी साहित्यमा बीए गर्दै हुनुहुन्छ । मेरा सहपाठी । चक्रजी पनि खुव पढ्नहुन्छ ।’ त्यति बेला शैलजाले चक्रलाई भनेकी थिइन् ‘के पढ्छौ । वुझ्छौ ।’ 
यस प्रसंगमा प्रदिपले भनेका छन् ‘हामी तीन मध्ये शैलजालाई मात्र राजनीतिमा धेरै चासो थियो प्रारम्भिक दिनहरुमा । मलाई थिएन, चक्रजीलाई म जति पनि थिएन । चक्रजी र म दुवैलाई साहित्यमा असाध्यै चासो थियो ।’ 
साहित्य प्रतिको त्यही रुचिका कारण प्रदीप र चक्र एउटा पत्रिका निकाल्ने तयारीमा लागे । नाम बारे छलफल हुदै थियो । प्रदिपले प्रस्ताव गरे ‘रहर’ राखौ चक्रजी । चक्रले प्रतिवाद गरे ‘हैन राम्रो नाम राखौ न । रहर त हुदैन की ।’ ‘विद्यार्थीले रहरमा निकालेको पत्रिकाको नाम के को राम्रो नी ‘रहर’ ठिक हुन्छ, राखौ’ प्रदिपले तर्क गरे ।
नाममा सहमति भयो । रहर पत्रिका दुई अंक छापियो । तेस्रोको तयारी हुदै थियो । प्रदिपले सुनाए ‘छाप्ने वन्दोवस्त ग-यौं, प्रेसमा कागज पनि लियौं । तर छाप्न सकेनौ । किन भने त्यतिञ्जेल म नेता भैसकेको थिए । छात्रपरिषद्को अध्यक्ष जितेर । नेता भए पछि अरु जे गरे पनि रचनात्मक काम गर्नु हुदैन भनेर हामीले सिकि सकेका थियौ । पत्रिका छाप्ने, किताव लेख्ने, यि दुवै कन्ट्रक्टिभ काम हुन् । नेता भए पछि त अव अखवारसम्म पढ्ने हो । राजनीति गर्नेले कन्ट्रक्टिभ काम गर्नु हुन्न भन्ने छाप हामीमा परेकै थियो ।’
यस प्रसंगमा चक्रले भनेका छन् ‘दुई अंक त मैले प्रेसलाई उधारो भनसुन गरेर निकाले । प्रदिप फेरी निकाल भन्दै थिए । मैले यो उधारो काम गर्दिन भने । पत्रिका पनि वन्द भयो ।