२०६५ साल जेठ १५ मा संविधानसभाको पहिलो बैठकबाट राजतन्त्र उन्मुलन गरी मुलुकमा गणतन्त्र कार्यान्वयन गर्ने ऐतिहासिक घोषणा भयो । संविधानसभाले नारायणहिटी दरवार १५ दिन भित्र खाली गराउन सरकारलाई निर्देशन दियो । तर शाहवंशका अन्तिम राजा ज्ञानेन्द्रले दरवार छाड्दैनन् की भन्ने आशंक सर्वत्र थियो । त्यही वातावरणका विच गृहमन्त्री कृष्णप्रसाद सिटौलाले शाहलाई भेटे । अनि मात्र ज्ञानेन्द्र दरवार छोड्न राजी भए । दरवार खाली गर्नु अघि ज्ञानेन्द्र शाहका माग सरकारले पुरा गरिदियो । अनी जेठ २९ मा शाहवंशका अन्तिम राजा ज्ञानेन्द्र रानी कोमलका साथ दरवारबाट वाहिरिए । 

पूर्व गृह सचिव गोविन्दप्रसाद कुसुमले आफ्नो पुस्तक प्रशासन भित्रको प्रशासनमा दरवार छोड्नु अघि शाहले निम्न माग राखेको उल्लेख गरेका छन् ।
 

 पूर्व राजा ज्ञानेन्द्रका माग

  पूर्व राजाका लागि तत्काल बस्ने ठाउँको व्यवस्था हुनु पर्ने । 
  राजाकी आमा रत्न र हजुरआमा सरलालाई नारायणहिटी दरवार भित्र उनीहरु वसिरहेको आवास दिनु पर्ने । 
  पूर्व राजा र राजपरिवारको सुरक्षा व्यवस्था मिलाउनु पर्ने । 
  दरवार भित्र पूर्व राजा र राजपरिवारको नाममा रहेका धारा, बत्ति र टेलिफोनको महसुल भुक्तानी हुनु पर्ने । 
  पूर्व राजाको नाममा रहको गाडीहरुको कर मिनाह हुनु पर्ने र नागार्जुन दरवार सरेपछि चालकको व्यवस्था हुनु पर्ने । 
  पूर्व राजा र राजपरिवारलाई कानूनी रुपमा कारवाही नहुने व्यवस्था गर्नु पर्ने । 
  पूर्व राजालाई विदेशी विनिमयको सुविधा र केही कुरको सुविधा दिनु पर्ने । 
  पूर्व राजा र राजपरिवारका सदस्यहरुलाई वार्षिक भत्ताको व्यवस्था गर्नु पर्ने । 
  पूर्व राजाको निजि सचिवालयका लागि सुविधा दिनु पर्ने । 
  पूर्व राजा र राजपरिवारका सदस्यलाई रातो पासपोर्टको व्यवस्था हुनु पर्ने । 
 राजदरवार वाहिर रहेका जग्गा जमिन जसको नाममा छ उसलाई दिनु पर्ने  

ज्ञानेन्द्रको माग वमोजिम सरकारले उनलाई दुई वर्षका लागि नागार्जुन दरवार दिने निर्णय गरेको थियो । राजसत्ता छोडेर गणतन्त्र कार्यान्वयनमा सहयोग गर्ने भएपछि उनलाई पूर्व राष्ट्र प्रमुखको हैसियतमा व्यवहार गरिने विश्वास प्रधानमन्त्री गिरिजाप्रसाद कोइरालाले गराएका थिए । यसरी जेठ २९ गते पूर्व राजा ज्ञानेन्द्र एउटा पत्रकार सम्मेलन गरी पत्नी कोमलका साथ दरवारबाट वाहिरिने वातावरण तयार भएको हो ।